Şu anda an ve an bir ben ölüyor. Bir benden. Ve kadın ölüyor!
Ne kolay ki iş sokaklarda bulunan ölü hayvanlarımız denginde.
Sarpa sarıyor günden güne. Fakat çok birçok kadın, korkarak uyuyup uyanmakta. Ölmekten korkmakta. Ölerek yaşamaktan.
Bir çeşit vicdan iştahsızları, günden güne aynılaşmakta.
Biz ise yangır yangır kaybettiklerimiz üzerlerine tedbirler alıyoruz.
Kaybettiklerimiz!
Ya onlar!
Geri gelmeyecek!
Kadın;
KADIN SENİN ONURUNDUR.
KADIN ANNEN.
KADIN KIZ KARDEŞİN.
KADIN MEVSİMDİR.
KADIN NİMETTİR.
Güle dokunan dikeni kadar yakın oluyorsa, koparın gülleri!
Ne bağ kalsın, ne birlik!
Korku sadece bundan olsun.
Size dokunan yılan neden bin yaşasın?
Yaşın önemi yok.
Nerdesin diyen annen cevap beklemekte.
Yaşadığını sanmakta.
Yakılarak öldüğünü o da henüz bilmiyor.
Sen gül. Solduran utansın.
Yalnız saklında kalmasın.
Kadın güldür bir daha solmasın.
