DEV AÇLIK
Yatağının kenarını bir uğultu kaplar adamın
Sofrasında fakir köylüler
Sıcak perde bekler gözlerinden.
O ise başı kitaba düşmüş
Üzgün bakışlarıyla paltosundan
Başını çıkarmış bir dev görür
aynasından.
Duy beni !
Dev
Duy beni!
Ey sıcak mezarım !
Yanında cesediyle
kefenine bir kese bağlar.
Yakut işleyerek düşüncesinin ağzına
Bir yoldaş bulur sözüne.
Savaşın ortasındaki bir dünya için
Aygıtında umut ve sevgi şarkıları çalar
Buz tutmuş
Aç kalmış midelerimiz için.
Ölüsüne kuşlar sahip çıkar adamın
Sesinde telli birer müzik dili
Ezberinden vurur sokağın kalbine
Duy beni !
Dev
Duy beni
Ey sıcak mezarım !
